Η σύναξη των τριών μεγάλων Πατέρων και Οικουμενικών Διδασκάλων, Βασιλείου του Μεγάλου, Γρηγορίου του Θεολόγου και Ιωάννου του Χρυσοστόμου, στο τέλος του μηνός Ιανουαρίου, αγαπητοί αδελφοί, μας δίνει την ευκαιρία να σταθούμε με πολύ σεβασμό μπροστά στις άγιες μορφές τους, προκειμένου να πάρουμε ωφέλιμα διδάγματα και μηνύματα για τη ζωή και τη διακονία μας.
Πολλά οφείλει η Εκκλησία μας στους Πατέρες αυτούς γιατί εκείνοι με τη θεολογική θεωρία και την αγία τους ζωή εστερέωσαν μέσα σε εποχή πνευματικών αμφισβητήσεων και αμφιβολιών την πίστη και την πράξη της Εκκλησίας. Καθαρίσθηκαν πρώτα για να καθαρίσουν, έγιναν σοφοί για να κάνουν τους άλλους σοφούς, έγιναν φως για να φωτίζουν, αγιάσθηκαν για να αγιάσουν
Είναι εντυπωσιακοί οι χαρακτηρισμοί που αποδίδουν στα πρόσωπά τους όλοι εκείνοι που ασχολήθηκαν με την αγία τους ζωή και μελέτησαν τα σοφά τους συγγράμματα, τα οποία αποτελούν πραγματικά ωκεανό θεολογίας.
Έτσι, τους χαρακτηρίζουν ως:
στύλους της Εκκλησίας και Ισαποστόλους, όργανα του Θεού,προπύργια και προμάχους της ευσεβείας, μελιρρύτους ποταμούς της σοφίας, επιγείους αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους, ιατρούς και επιστήμονες των νοσημάτων της ψυχής και του σώματος.
Αλλά και όλος όμως ο χριστιανικός κόσμος, μαζί με τα ανωτέρω χαρακτηριστικά, τους ονομάζει «μεγάλους». Γι αὐτό και στο Απολυτίκιο της εορτής τους ο ιερός υμνογράφος παρουσιάζει την αλήθεια αυτή λέγοντας: «Τους τρεις μεγίστους φωστήρας της τρισηλίου θεότητος».
Μεγάλοι οι Άγιοι αυτοί Πατέρες, πρώτον, στην εμπειρία της γνώσεως. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι δεν κατέκτησαν μόνο την ανθρώπινη γνώση και την επιστήμη της εποχής τους, που έχει σαν κέντρο τη διάνοια του ανθρώπου, αλλά κυρίως γνώρισαν , βίωσαν τη θεία και άνωθεν παιδεία, που κατέρχεται από τον Θεό Πατέρα στην καθαρή καρδιά του ανθρώπου.
Βίωσαν την παρουσία του Θεού, είδαν το Θεό ως φως, γνώρισαν το θέλημά Του και συγχρόνως τις αλήθειες της πίστεως, μελέτησαν εις βάθος και ερμήνευσαν σωστά και αλάνθαστα την Αγία Γραφή.
Εκπλήσσεται κανείς όταν μελετά τα συγγράμματά τους, το πως ερμηνεύουν το λόγο του Θεού, έχοντας ως χειραγωγό το Πανάγιο Πνεύμα και όχι τις δικές τους θεωρίες. Γι αυτό ο λόγος τους είναι και παραμένει καθαρός, εμπειρικός, διαχρονικός • λόγος Αγίου Πνεύματος.
Χαρακτηρίζονται Μεγάλοι, γιατί διέθεσαν ολόκληρο τον εαυτό τους στη διακονία του Χριστού και του ανθρώπου.
Ενώ γεννήθηκαν από εύπορες οικογένειες και μπροστά τους ανοιγόταν ο ορίζοντας της επιστήμης και της επιτυχημένης και λαμπρής σταδιοδρομίας στο επίγειο κοινωνικό γίγνεσθαι, εκείνοι προτίμησαν να είναι διάκονοι του Χριστού – διάκονοι της Εκκλησίας και του ανθρώπου.
Παραδίδουν ολόκληρο τον εαυτό τους στο Χριστό και στην Εκκλησία, γενόμενοι ταυτόχρονα συγκυρηναίοι του σταυρού των συνανθρώπων τους. Πόλος έλξεως στη ζωή τους ο Χριστός και κατ επέκταση ο άνθρωπος. Θα παρατηρήσει σχετικά ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος: «Χριστόν επισκεψώμεθα, χριστόν θεραπεύσωμεν, Χριστόν θρέψωμεν, Χριστόν ενδύσωμεν, Χριστόν συνάγωμεν, Χριστόν τιμήσωμεν».
Τα κηρύγματα, οι φιλανθρωπικές δράσεις τους, τα διάφορα ιδρύματα, όπως η βασιλειάδα στην Καισάρεια της Καππαδοκίας για την περίθαλψη και φροντίδα των πτωχών και των αδυνάτων, και κυρίως η γεμάτη θυσία ασκητική τους ζωή τους κατέστησε προκαθημένους της αγάπης.
Στον κόσμο τούτο μεγάλος αναδεικνύεται όποιος γίνεται μεγάλος μιμητής του Κυρίου.Και οι τρεις αυτοί Ιεράρχες μιμήθηκαν τον Κύριο σε θαυμαστό βαθμό. Δεν κήρυξαν μόνο. Ζώστηκαν το λέντιο της αγάπης και υπηρετούσαν νύκτα-μέρα τους πεινασμένους και τους ασθενείς
Αναγνωρίσθηκαν από όλους ως Μεγάλοι και στα θέματα της πίστεως και της υπερασπίσεως της ορθοδόξου αληθείας. Σύνθημά τους το «έως του θανάτου αγώνισαι περί της αληθείας, και Κύριος ο Θεός πολεμήσει υπέρ σου»
Έτσι, διαφύλαξαν ανόθευτή την … άπαξ τοις Αγίοις πατράσιν παραδοθείσαν πίστιν και την παρέδωσαν απαραχάρακτη και γνήσια και απαραχάρακτη στα πνευματικά τους παιδιά, αλλά και στις μεταγενέστερες γενιές, προκειμένου δι’ αυτής να παραμένουν και να προχωρούν στο σωστό δρόμο προς την απόκτηση της Βασιλείας των Ουρανών.
Γιατί αν κανείς χάσει την αλήθεια η αστοχήσει σε θέματα πίστεως, δεν μπορεί να έχει στη ζωή του πνευματική υγεία και άρα να αποκτήσει τη σωτηρία.
Μεγάλοι, λοιπόν, στη συνείδηση του πληρώματος της Εκκλησίας. Δημιούργησαν τη χρυσή εποχή της θεολογίας, συνδυάζοντας άριστα την πράξη με τη θεωρία. Αγαπούσαν το Θεό, υπερμαχούσαν για την αλήθεια της πίστεως, διακονούσαν και τον κουρασμένο οδοιπόρο αυτής της ζωής.
Σ αυτούς ακουμπάμε και σήμερα ζητώντας να μας δώσουν μία ακτίνα της χάριτος του Θεού που τόσο έχουμε ανάγκη.
Τους χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Είναι οι φωτεινοί οδοδείκτες μας. Είναι οι οδηγοί μας προς τα άνω. Αλλά να ευχηθούμε και να τους παρακαλέσουμε εκ βάθους καρδίας να σκεπάζουν τη νεότητά μας στον αγώνα για την κατάκτηση της γνώσης και της αρετής, της επιστημονικής και ηθικής συγκρότησής τους και συνάμα ταυτόχρονα να ενισχύουν τους καλούς μας εκπαιδευτικούς που δίνουν κάθε μέρα τον καλύτερο εαυτό τους για να λειτουργήσει το δημόσιο σχολείο κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες.
Να ευχηθούμε ο Θεός και οι πανεπιστήμονες Αγιοι 2 Ιεραρχες να τους ενδυναμώνουν, να τους χαρίζουν φωτισμό και πνέυμα Θεού ώστε και αυτοί δια του Ιησού Χριστού να γίνονται κεριά αναμμένα που θα φωτίζουν αλλά και θα αναλίσκωνται στη διακονία των παιδιών μας . ΑΜΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου