Κηρυγμα Σεβασμιωτάτου Τοποτηρητού Μητροπολίτου Ναυπάκτου & Αγίου Βλασίου κκ Ιεροθέου για την αυριανή Κυριακή

«οἱ δέ εὐθέως ἀφέντες τό πλοῖον καί τόν πατέρα αὐτῶν

ἠκολούθησαν αὐτῷ» (Ματθ. δ', 22)

Ἀγαπητοί ἀδελφοί,

Μιά ἀπό τίς πιό δύσκολες, ἀλλά ἀπαραίτητες ἀλήθειες τῆς Ἐκκλησίας γιά τόν σύγχρονο ἄνθρωπο εἶναι ἡ διδασκαλία περί τῆς ὑπακοῆς. Ὁ Χριστός τήν θέτει σάν ἀπαραίτητο ὅρο σωτηρίας καί τελειότητος. Ἔτσι ὅταν κάλεσε τούς Μαθητές Του, ἐκεῖνοι τά ἄφησαν ὅλα καί Τόν ἀκολούθησαν.

Ὁ σύγχρονος ὅμως ἄνθρωπος δέν μπορεῖ νά καταλάβη τήν ἀξία τῆς ὑπακοῆς. Τήν θεωρεῖ καταστρεπτική γιά τήν προσωπικότητά του. Αὐτό συμβαίνει γιατί ἔχει θεοποιήσει τήν λογική πού νομίζει ὅτι ἔχει μεγάλη ἀξία. Ὅταν κανείς ζῆ μέ λογικοκρατία, τότε εἶναι ἐντελῶς ἀνίκανος νά κατανοήση τήν μεγάλη ἀξία τῆς ὑπακοῆς.

Εγκύκλιος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος που θα αναγνωσθεί την Κυριακή των Αγίων Πάντων σε όλους τους Ιερούς Ναούς

Πρός

τό Χριστεπώνυμο Πλήρωμα

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Θέμα: «Τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί οἱ ψευδοπροφῆτες»

 Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

Μία ἑβδομάδα μετά τήν Ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς, κατά τήν ὁποία φανερώθηκε ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στὸν κόσμο, τιμοῦμε τά γεννήματα αὐτῆς τῆς «καινῆς κτίσεως» τῆς Χάριτος, τῆς Ἐκκλησίας δηλαδή, πού εἶναι ὅλοι οἱ Ἅγιοι τοῦ Θεοῦ, οἱ ἀληθινά Πνευματοφόροι ἄνθρωποι.

Τό Πανάγιο Πνεῦμα εἶναι ἡ πηγή τῆς Ἁγιότητος καί ὅλων τῶν χαρισμάτων. Χαρίζει τήν θεοποιό Χάρη ἀνάλογα μέ τήν πνευματική κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου «καθώς βούλεται» . Κατά τούς θεοφόρους Πατέρες ἡ ἐργασία τῶν ἐντολῶν καί ἡ προσευχή εἶναι αἰτίες χορηγήσεως τῆς ἐνεργείας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. «Κατ’ ἀναλογίαν τῆς ἐργασίας τῶν ἐντολῶν», γράφει ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Ἀσκητής, ὄχι οἱ ἀκροατές, ἀλλά οἱ ποιητές τοῦ νόμου θά γίνουν κατοικητήρια τοῦ Παναγίου Πνεύματος . Κατά τήν διδασκαλία τῶν Ἁγίων, αὐτό στό ὁποῖο μποροῦμε νά μετάσχουμε δέν εἶναι ἡ οὐσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ἡ ἐνέργεια. Αὐτή ἡ ἐνέργεια ὀνομάζεται θεοποιός Χάρη, Φῶς καί Πνεῦμα Θεοῦ καί ὁδηγεῖ τόν ἄνθρωπο στήν θέωση . Οἱ ταπεινοί γίνονται ἀποδέκτες τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ. Μόνον αὐτοί μποροῦν νά ἀποφανθοῦν μετά βεβαιότητος γιά τά παρόντα καί τά μέλλοντα, νά διακρίνουν ποῦ ὑπάρχει ἀλήθεια καί ποῦ τό ψεῦδος. Οἱ Ἅγιοι καί θεόπτες τῶν χαρισμάτων δέν κομπάζουν, ἀλλά ταπεινώνονται ἀκόμη περισσότερο μετά τήν θεία Ἐπίσκεψη. Ἀντίθετα, οἱ στερούμενοι τῆς Χάριτος εἶναι ψευδοπροφῆτες, πλανῶντες καί πλανώμενοι, λύκοι βαρεῖς μή φειδόμενοι τῶν λογικῶν προβάτων τῆς Ἐκκλησίας καί διακατέχονται ἀπό πνεῦμα ὑπερηφανείας καί κενοδοξίας. Τό φαινόμενο αὐτό τῶν ψευδοαγίων ὑπάρχει σέ κάθε ἐποχή.

Εκοιμήθη ο πολυσέβαστος και λιαν αγαπητός μας Ευαγγελος Μποτσέτος, Πρωτοψαλτης του Ιερού μας Ναού

Εκοιμήθη εν Κυρίω την Πέμπτη 16 Ιουνίου 2022 ο πολιός Ιεροψάλτης της τοπικής μας Εκκλησίας, Ευάγγελος Μποτσέτος. Ο αείμνηστος και λιαν αγαπητός μας Ευάγγελος, υπήρξε λαμπρός Ιεροψάλτης, με γνώση της Βυζαντινής Μουσικής και άριστη φωνή αναγνωρισμένος . Διηκόνησε πιστά τα ιερά αναλόγια με συνέπεια και ύφος βυζαντινό. Εχρημάτισε στην ιεροψαλτική του πορεία επί σειρά ετών Πρωτοψάλτης του Ιερού Ναού Αγίου Δημητρίου Παραβόλας.

Υπήρξε άριστος συνεργάτης του Ιερού Κλήρου, σοβαρός, ευπρεπής, ευσυνείδητος, γινόταν σε κάθε Θεία Λειτουργία αλλά και σε κάθε Ιερή Ακολουθία, ο σεμνός συνοδοιπόρος του λειτουργούντος Ιερέως, μια ευλαβική παρουσία μέσα στη Θεία Λειτουργία, που έτερπε και είλκυε το εκκλησίασμα σε μια απο καρδίας πνευματική συμμετοχή στα ιερουργούμενα και τελούμενα εντός του Ιερού Βήματος. Ευγενής σε όλους, πράος αλλά και αυστηρός στα της Βυζαντινής μουσίκης και στα του Τυπικού της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας. 

Αυτόν τον ξεχωριστό άνθρωπο που έζησε, έψαλε και έφυγε από την ματαιότητα αυτού του κόσμου, όχι μόνο ευχόμεθα αλλα και προσευχόμεθα και διατηρούμε την ελπίδα πως ο Κύριος και Θεός μας θα τον αναπάυσει εν χωρα ζώντων και εν σκηναίς δικαίων. Αιωνία του η μνήμη!!!

Το Άγιον Πνεύμα

 Όταν ο Κύριος υποσχόταν στους Αποστόλους τη μέγιστη δωρεά του Πνεύματος, είπε: «Εγώ φεύγω, αλλά ο Παράκλητος, το Άγιο Πνεύμα, που θα στείλει ο Πατέρας στο όνομά μου, Εκείνος θα σας διδάξει τα πάντα». Εκείνος, λοιπόν, θα προσευχηθεί και Εκείνος θα κλάψει, γιατί, όπως λέει κι ο Απόστολος, εμείς δεν ξέρουμε πως να προσευχηθούμε, όπως πρέπει, αλλά το Πνεύμα το ίδιο μεσιτεύει για εμάς με στεναγμούς, που δεν εκφράζονται με λέξεις (Ρωμ. 8,26).... Και όταν, σύμφωνα με την υπόσχεση, κατά την ημέρα της πεντηκοστής επιφοίτησε ο Παράκλητος και η δύναμη του αγαθού πνεύματος σκήνωσε στις ψυχές των Αποστόλων, αφαιρέθηκε από αυτούς ολότελα το κάλυμμα της κακίας, καταργήθηκαν τα πάθη και ξεσκεπάσθηκαν τα μάτια της καρδιάς τους. Και αφού γέμισαν από σοφία και έγιναν τέλειοι από το Πνεύμα, διά μέσου του Πνεύματος έμαθαν πως να πράττουν το θέλημα του Θεού και από Εκείνο χειραγωγήθηκαν σε ολόκληρη την αλήθεια, καθώς Εκείνο έγινε ο ηγεμόνας κι ο βασιλιάς των ψυχών τους. 

Κι εμείς, λοιπόν, όταν μας έρχεται να κλάψουμε, ενώ ακούμε το λόγο του Θεού, ας παρακαλέσουμε το Χριστό με αδίστακτη πίστη να έλθει σε εμάς το Πνεύμα, όπως ελπίσαμε, το οποίο αληθινά ακούει και προσεύχεται, σύμφωνα με το θέλημα και τη βούληση του Θεού

Μέ τήν κάθοδον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος κατά τήν Πεντηκοστήν ἐνεφανίσθη ἐπισήμως εἰς τόν κόσμον ἡ Ἐκκλησία

 Πεντήκοντα ἡμέρας μετά τό Πάσχα ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν Πεντηκοστήν εἰς ἀνάμνησιν τῆς ἐπιφοιτήσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπί τούς ἁγίους Μαθητάς τοῦ Κυρίου. Ἡ ἐπιφοίτησις αὐτή ἔγινε τήν ἡμέραν πού οἱ Ἰουδαῖοι ἑώρταζον τήν ἑορτήν τῆς Πεντηκοστῆς. Οἱ Ἰουδαῖοι μέ τήν ἑορτήν αὐτήν ηὐχαρίστουν τόν Θεόν διά τήν συγκομιδήν τῶν σιτηρῶν. Διά τοῦτο ἡ Πεντηκοστή ἐλέγετο καί ἑορτή τοῦ θερισμοῦ ἤ τῶν πρώτων καρπῶν. Κατά τούς χρόνους ὅμως τοῦ Κυρίου εἶχε καί ἄλλην σημασίαν. Ἦτο ἑορτή ἀναμνηστική τῆς παραδόσεως ὑπό τοῦ Θεοῦ τοῦ Νόμου εἰς τόν Μωϋσῆν, πού ἔγινε τήν 50ήν ἡμέραν μετά τό Πάσχα.

Το Πανάγιο Πνεύμα μέσα από την Καινή Διαθήκη

 

Η ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού και όλο το έργο της θείας Οικονομίας δεν γίνεται ανεξάρτητα από το Άγιον Πνεύμα. Ο Μ. Βασίλειος στο σημείο αυτό είναι πολύ εκφραστικός. Λέγει ότι, όταν επιδημή στον κόσμο ο Χριστός, το Άγιον Πνεύμα προτρέχει, αφού αυτό εξαγγέλλει την έλευσή Του και αποκαλύπτει την παρουσία Του. Με την ένσαρκη παρουσία του Χριστού στον κόσμο και το Πνεύμα το Άγιον είναι αχώριστο. Τα ενεργήματα των δυνάμεων και τα χαρίσματα των ιαμάτων γίνονται με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Οι δαίμονες εξέρχονται από τους ανθρώπους δια του Πνεύματος του Θεού. Ο διάβολος καταργείται με την συμπαρουσία του Αγίου Πνεύματος. Η απολύτρωση των αμαρτιών γίνεται με την Χάρη του Αγίου Πνεύματος. Η εξανάσταση των νεκρών γίνεται με την ενέργεια του Πνεύματος.

Οι ενέργειες του Αγίου Πνεύματος και τα χαρίσματα που δίνει στα μέλη της Εκκλησίας

 

Οι Πατέρες διδάσκουν ότι, ενώ το Άγιον Πνεύμα ενεργεί σε ολόκληρη την κτίση και σε όλους τους ανθρώπους, εν τούτοις κάθε άνθρωπος μετέχει των ενεργειών Του κατ’ αναλογία, και μάλιστα ανάλογα με την δεκτικότητά του. Πρέπει κανείς να έχη δεκτικό όργανο για να λάβη τα πολυποίκιλα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.

Ο άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, αναφερόμενος σε αυτό το θέμα, λέγει ότι οι άγιοι αποκτούν διάφορα χαρίσματα όχι από την φυσική τους δύναμη, αλλά από την θεία δύναμη. Δηλαδή, όλα τα χαρίσματα δίνονται από το Άγιον Πνεύμα, αλλά αυτό γίνεται ανάλογα με την δεκτικότητά τους. Το Άγιον Πνεύμα δεν ενεργεί σοφία στους αγίους, χωρίς τον νού που δέχεται σοφία, ούτε γνώση, αν δεν υπάρχη η δύναμη του λογικού, ούτε πίστη, χωρίς την πληροφορία του νού και του λογικού περί των μελλόντων, ούτε χαρίσματα ιαμάτων, χωρίς την φυσική φιλανθρωπία. Αυτό σημαίνει ότι οι άγιοι λαμβάνουν το χάρισμα της θεολογίας, το χάρισμα της γνώσεως, το χάρισμα των ιαμάτων, εάν υπάρχη δεκτικό όργανο για την λήψη αυτού του χαρίσματος.

Αυτό δεν συμβαίνει μόνο για τα χαρίσματα της θεολογίας, αλλά και για άλλα χαρίσματα. Λέγονται χαρίσματα γιατί χαρίζονται από τον Θεό, αλλά ανάλογα με την πνευματική κατάσταση του κάθε ανθρώπου. Ο άγιος Μάξιμος και πάλι επισημαίνει ότι κάθε πιστός δέχεται την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος ανάλογα με την πίστη και την κατάσταση της ψυχής του.

Ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης μετά την ερμηνεία του κανόνος κάθε Δεσποτικής εορτής κάνει υπαρξιακές προεκτάσεις, τονίζοντας τον τρόπο με τον οποίο ο Χριστιανός θα αξιωθή να ζήση αυτό το γεγονός στην προσωπική του ζωή. Συνήθως χρησιμοποιεί μια χαρακτηριστική φράση: "Πώς και κατά τίνα τρόπον". Θεωρώ αυτήν την φράση πολύ σημαντική, γιατί κάνει το κήρυγμα της Εκκλησίας συγκεκριμένο και όχι αφηρημένο. Λέγεται αυτό γιατί είναι δυνατόν να ομιλούμε για θεολογικά ζητήματα κατά τρόπο θεωρητικό, που δεν αγγίζουν την ψυχή μας. Μια τέτοια αναφορά δεν είναι ορθόδοξη. Γιατί, όταν διαβάζουμε τις ομιλίες των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας διαπιστώνουμε ότι αναλύουν τα γεγονότα μέσα από την προοπτική του "πώς και κατά τινα τρόπον".

Έτσι και στο τέλος των ερμηνευτικών αναλύσεων των κανόνων της Πεντηκοστής, ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης παρουσιάζει πώς και εμείς μπορούμε να αποκτήσουμε το Άγιον Πνεύμα αισθητώς στην καρδιά μας. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα των Αποστόλων, οι οποίοι υπακούοντας στην εντολή του Χριστού επέστρεψαν στα Ιεροσόλυμα και παρέμειναν διαρκώς εκεί, έως ότου έλαβαν το Άγιον Πνεύμα, λέγει ότι αυτός είναι ο τρόπος δια του οποίου μπορούμε να γίνουμε μέτοχοι της ενεργείας του Αγίου Πνεύματος. Θα πρέπη να καταφρονήσουμε όλα τα του κόσμου, και αφού επιστρέψει ο νούς μέσα στην καρδιά, σαν σε ιερό, να προσευχόμαστε συνεχώς κατά τον λόγο του Αποστόλου Παύλου "αδιαλείπτως προσεύχεσθε" (Α' Θεσ. ε', 17). Θα πρέπη, δηλαδή, να σηκωθούμε υψηλά από τα γήινα, επάνω από κάθε φιληδονία, φιλαργυρία και φιλοδοξία και κάθε άλλο πάθος, και να ευρισκόμαστε συνεχώς στο υπερώο, στον καθαρό νού. Τότε, η καρδιά θα είναι απηλλαγμένη από πάθη και η ψυχή ειρηνική από βλασφήμους, πονηρούς και αισχρούς λογισμούς. Ο Μ. Βασίλειος θα πη ότι είναι αδύνατον να γίνουμε χωρητικοί της θείας Χάριτος, εάν δεν βγάλουμε από την ψυχή μας όλα τα πάθη της κακίας. "Δεί τοίνυν εκχυθήναι τα προϋπάρχοντα, ίνα δυνηθή χωρηθήναι τα επαγόμενα".

Ο άγιος Διάδοχος Φωτικής διδάσκει ότι με το άγιον Βάπτισμα λάβαμε το Άγιον Πνεύμα μέσα στην καρδιά και γίναμε μέλη του Σώματος του Χριστού. Όμως, με τα πάθη καλύψαμε αυτήν την Χάρη, η οποία δεν χάνεται τελείως, αλλά καλύπτεται από αυτά. Πρέπει, όμως, αφ’ ενός μεν να βγάλουμε την στάχτη των παθών, αφ’ ετέρου δε να βάλουμε ως ξύλα την εργασία των εντολών. Αλλά, για να ανάψουν τα ξύλα από την σπίθα της θείας Χάριτος πρέπει να φυσήσουμε δυνατά με την προσευχή, "Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ και Λόγε του Θεού, ελέησόν με", με την επιστροφή του νοός μας στην καρδιά. Αυτή η προσευχή ονομάζεται "νοερά και αγία προσευχή".

Αναλύοντας την σκέψη του ο άγιος Διάδοχος Φωτικής λέγει ότι όταν αυτή η προσευχή χρονίζη στην καρδιά όχι μόνο την καθαρίζει από τα πάθη, αλλά αφού βρη τον σπινθήρα της θείας Χάριτος αναπτύσσει ένα ξένο και θαυμαστό πύρ, το οποίο κατακαίει τις προσβολές των πονηρών λογισμών, γλυκαίνει την καρδιά και όλο τον εσωτερικό κόσμο και φωτίζει τον νού. Και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς λέγει ότι εκείνος που συνάγει τον νού του στην καρδιά και τον ανυψώνει στον Θεό υφίσταται την καλή αλλοίωση.

Πραγματικά, με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, όταν ο άνθρωπος καταστή χωρητικό δοχείο, ανάπτεται μέσα στην καρδιά το πυρ της θείας Χάριτος. Ο Μ. Βασίλειος λέγει ότι υπάρχει πραγματική "πύρωσις του Πνεύματος η αναζωπυρούσα καρδίαν". Και μάλιστα ισχυρίζεται ότι αυτό το πυρ που φωτίζει τις ψυχές και καταστρέφει την καλάμη και τα αγκάθια, αυτό ενήργησε στους Αποστόλους που μιλούσαν με πύρινες γλώσσες, αυτό περιέλαμψε τον Απόστολο Παύλο, αυτό θέρμανε τις καρδιές του Κλεόπα και των σύν αυτώ, αυτό το πυρ είναι φυγαδευτήριο των δαιμόνων, αλλά και δύναμη αναστάσεως, ενέργεια αθανασίας, φωτισμός των αγίων ψυχών, σύσταση των λογικών δυνάμεων.

Οπότε, η Πεντηκοστή έγινε μια φορά ιστορικά, αλλά επαναλαμβάνεται στην ζωή των αγίων. Όταν οι θεούμενοι φθάνουν σε μια κατάσταση πνευματικής ζωής, τότε μετέχουν της Πεντηκοστής και γίνονται απόστολοι Ιησού Χριστού. Η Πεντηκοστή είναι το κορυφαίο σημείο του δοξασμού και της θεώσεως. Όσοι ακολουθούν την ίδια πορεία με τους Μαθητάς ανέρχονται σε αυτήν την θεωρία και μετέχουν της Χάριτος και της ενεργείας της Πεντηκοστής.

Δεν υπήρχε σκοπός να αναλυθούν όλα τα σχετικά με το Πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος και τις ενέργειές Του. Υπάρχουν οπωσδήποτε πολλές και ενδιαφέρουσες πλευρές, αλλά εκείνο που επιδιώχθηκε να φανή είναι ότι η χριστολογία δεν μπορεί να αποδεσμευθή από την πνευματολογία, ούτε η πνευματολογία από την χριστολογία. Υπογραμμίσαμε κυρίως τα χριστολογικά γεγονότα της εορτής της Πεντηκοστής, που συνδέονται στενά με το Άγιον Πνεύμα.

Ο Απόστολος Παύλος είναι σαφής όταν λέγη: "όσοι γαρ Πνεύματι Θεού άγονται ούτοι εισίν υιοί Θεού" (Ρωμ. η', 14). Παιδιά του Θεού δεν είναι όλοι οι άνθρωποι που δημιουργήθηκαν από τον Θεό, αλλά όσοι οδηγούνται από το Άγιον Πνεύμα. Η υιοθεσία συνδέεται με την εσωτερική νοερά προσευχή: "εν ω κράζομεν, αββά ο πατήρ" (Ρωμ. η', 15). Το πνεύμα του Θεού που θα υπάρχη στην καρδιά του ανθρώπου "συμμαρτυρεί τω πνεύματι ημών ότι εσμέν τέκνα Θεού" (Ρωμ. η', 16). Δηλαδή, είναι υιός του Θεού αυτός που έχει μέσα του το Άγιον Πνεύμα, το οποίο συμμαρτυρεί και επιβεβαιώνει ότι ο άνθρωπος είναι τέκνο Θεού. Η ύπαρξη, όμως, του Αγίου Πνεύματος μέσα στην καρδιά επιβεβαιώνεται από την εσωτερική καρδιακή προσευχή που γίνεται με κραυγή.

Αν κάποιος άνθρωπος δεν έχη το Πνεύμα του Θεού μέσα του, δεν ανήκει στον Χριστό, που σημαίνει δεν είναι ζωντανό μέλος του Σώματος του Χριστού. Και αν ακόμη έχη κάποτε βαπτισθή, η Χάρη του βαπτίσματος παραμένει ανενεργός, και ο άνθρωπος είναι νεκρό μέλος της Εκκλησίας. Αυτό λέγεται από τον Απόστολο Παύλο σε ένα σημαντικό και αποκαλυπτικό χωρίο: "ει δε τις Πνεύμα Χριστού ουκ έχει, ούτος ουκ έστιν αυτού" (Ρωμ. η', 9). Δεν ανήκει κανείς στον Χριστό, αν δεν έχη το Άγιον Πνεύμα, με τις προϋποθέσεις που είδαμε προηγουμένως. Αντίθετα, αν κανείς έχη μέσα του το Άγιον Πνεύμα, είναι πραγματικό μέλος του Σώματος του Χριστού αφού δεν ζη "εν σαρκί, αλλά εν πνεύματι" (Ρωμ. η', 8-9). Και από το χωρίο αυτό φαίνεται πόσο στενά συνδέεται η χριστολογία με την πνευματολογία.

Σκοπός της ενανθρωπήσεως του Λόγου του Θεού είναι να λάβουν οι άνθρωποι το Άγιον Πνεύμα και να γίνουν μέλη του Σώματος του Χριστού, και έτσι να γίνουν κατοικητήριο του Τριαδικού Θεού. Γι’ αυτό και σκοπός της πνευματικής ζωής είναι η μέθεξη του Αγίου Πνεύματος, δια του οποίου γινόμαστε ζωντανά μέλη της Εκκλησίας, ζωντανά μέλη του Σώματος του Χριστού και έχουμε κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό.

Η χριστολογία που δεν οδηγεί στην μέθεξη του Παναγίου Πνεύματος, μέσα στο πραγματικό Σώμα του Χριστού, είναι θεωρητική και δεν ωφελεί. Πρέπει να γίνεται ανάλυση των χριστολογικών όρων, ακριβώς για να διασφαλίζεται ο τρόπος της θεραπείας και να υποδεικνύεται ο δρόμος για την κάθαρση, τον φωτισμό και την θέωση. Όταν, όμως, δεν οδηγή στην προσωπική μέθεξη του αγιασμού, τότε είναι ανώφελη.

Πεντηκοστή:η εορτή της Αγίας Τριάδος

 Πριν ο Χριστός αναληφθή στους Ουρανούς έδωσε εντολή στους Μαθητάς Του μετά την Ανάληψή Του να επιστρέψουν στα Ιεροσόλυμα και να παραμείνουν εκεί έως ότου ενδυθούν με δύναμη από τον Ουρανό. Έτσι, λοιπόν, τους έδωσε την επαγγελία ότι θα λάβουν το Άγιον Πνεύμα, για το οποίο μιλούσε κατά την διάρκεια της ζωής Του.

Η επαγγελία αυτή του Χριστού πραγματοποιήθηκε στους Μαθητάς πενήντα ημέρες μετά από το Πάσχα και δέκα ημέρες μετά από την Ανάληψή Του στους ουρανούς. Έτσι, στην Εκκλησία εορτάζουμε την εορτή της Πεντηκοστής, κατά την οποία τιμούμε την Αγία Τριάδα και την επομένη ημέρα πανηγυρίζουμε και δοξολογούμε το Άγιον Πνεύμα. Η εορτή, λοιπόν, της Πεντηκοστής είναι εορτή της Αγίας Τριάδος.

Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν καί Πνεύματος ἐπιδημίαν

 

Πεντηκοστήν ἑορτάζομεν καί Πνεύματος ἐπιδημίαν

 καί προθεσμίαν ἐπαγγελίας καί ἐλπίδος συμπλήρωσιν·

καί τό μυστήριον ὅσον; ῾Ως μέγα τε καί σεβάσμιον.

Διό βοῶμέν σοι· Δημιουργέ τοῦ παντός,Κύριε, δόξα σοι”.

Αὐτόν τόν θαυμάσιο ὕμνο θέτει ἡ ᾿Εκκλησία μας σάν προπύλαιο στήν ἑορτή τῆς Πεντηκοστῆς. Καί σ᾿ αὐτόν ἀνακεφαλαιώνει τό “μέγα καί σεβάσμιον” μυστήριον, τό ὁποῖον πανηγυρίζει: Τήν συμπλήρωσι τῆς ἐλπίδος, τήν προθεσμία τῆς ἐπαγγελίας, τήν ἐπιδημία τοῦ Πνεύματος τοῦ ἁγίου. Γιατί πράγματι τό ἑορταζόμενο γεγονός, ἡ ἐπιφοίτησις τοῦ ἁγίου Πνεύματος στούς ἀποστόλους τοῦ Χριστοῦ, ἀποτελεῖ τό τέλος καί τό ἐπιστέγασμα ὅλου τοῦ ἔργου τῆς σωτηρίας. ῞Ολο τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ, ἡ ἔλευσις, ἡ διδασκαλία, τό πάθος, ἡ ἀνάστασις, ἡ ἀνάληψις ἀπέβλεπαν σ᾿ αὐτό· στήν ἔλευση τοῦ ἁγίου Πνεύματος στόν κόσμο, στήν νέα δημιουργία. ᾿Ακριβῶς γιά τό λόγο αὐτό στό τροπάριο πού ἀκούσαμε καί σέ ὅλη τήν ὑμνογραφία τῆς Πεντηκοστῆς ἀνυμνεῖται ὁ δημιουργός τοῦ παντός, ὁ Πατήρ, πού διά τοῦ Λόγου, τοῦ Υἱοῦ τῆς ἀγάπης Του, ἐν ἁγίῳ Πνεύματι δημιουργεῖ τόν κόσμο, ἀναδημιουργεῖ, ξανακτίζει τήν κτίσι καί τήν μεταβάλλει σέ νέα, τήν ἀνακαινίζει.

Πεντηκοστή: Τα γενέθλια της Εκκλησίας

 

Η μεγάλη εορτή της Πεντηκοστής, την οποία η Εκκλησία μας εορτάζει και πανηγυρίζει λαμπρά, φέρνει στη σκέψη όλων ημών των πιστών το τρίτο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, το Πνεύμα το Άγιο, τον Παράκλητο κι αυτό διότι, το Θείο Αυτό Πρόσωπο είναι ο πρωτοστάτης αυτής της εορτής. Η κάθοδός Του στον κόσμο την ευλογημένη εκείνη ημέρα της Πεντηκοστής, στο υπερώο της Ιερουσαλήμ σήμανε μια νέα εποχή για την πορεία του κόσμου και την ιστορία της σωτηρίας του ανθρωπίνου γένους.

Η έννοια του Ψυχοσάββατου στη ζωή της Ορθοδόξου Εκκλησίας

 Ο άνθρωπος δεν είναι μόνο σώμα που βλέπομε να ζει, να κινείται, να εργάζεται, να χαίρεται, να υποφέρει, να γηράσκει και να πεθαίνει.

Είναι και η ψυχή η αθάνατη, που ευρίσκεται ενωμένη με το σώμα, όσο εκείνο ζη. Όταν όμως πεθάνει το σώμα, η ψυχή ζη, υπάρχει και παραμένει αθάνατη.

Είναι πνευματική υπόσταση, αιώνια και μεταφέρεται στον αόρατο κόσμο των πνευμάτων,αλλάζει δηλαδή κατάσταση και τρόπο ύπαρξης Και η Εκκλησία, σαν φιλόστοργη μητέρα, δεν είναι μόνο για όσους ζουν στον κόσμο τούτο, αλλά και για τα παιδιά της που πέθαναν και η ψυχή των βρίσκεται στον πνευματικό κόσμο.

Μήνυμα Σεβασμιωτάτου Τοποτηρητοῦ Μητροπολίτου πρός τούς μαθητές καί τίς μαθήτριες πού ἑτοιμάζονται γιά τίς Πανελλήνιες ἐξετάσεις

 Ἀγαπητά μου παιδιά,

Ὡς Τοποτηρητής τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας ἔχω τήν δυ­να­τότητα νά ἐπικοινωνήσω μαζί σας μέ τήν εὐκαιρία τῶν Πανελληνίων ἐξετάσεων γιά νά σᾶς εὐχηθῶ νά ἔχετε ἐπιτυχίες στούς στόχους σας.

Ἀσφαλῶς ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι αὐτή ἡ περίοδος τῆς ζωῆς σας εἶναι σημαντική γιά δύο βασικούς λόγους:

Πρῶτον, γιατί τελειώνει μιά περίοδος μαθητείας στήν Μέση Ἐκπαίδευση, μέ τό πέρασμά σας μέσα ἀπό τήν ἐφηβεία καί ἀρχίζει μιά νέα περίοδος πού εἰσέρχεστε στήν κοινωνία μέ ἄλλες προϋποθέσεις. 

Τα Ψυχοσάββατα μέσα στη ζωή της Εκκλησίας, του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης κυρού Αυγουστίνου Καντιώτου

 H Eκκλησία μας, αγαπητοί μου, προσεύχεται πάντοτε, προσεύχεται κι αυτή την ώρα. Προσεύχεται εντόνως. στην αγία Γραφή υπάρχει προτροπή του Kυρίου ημών Iησού Xριστού, που μας συνιστά την έντονο προσευχή· «Aγρυπνείτε», λέει, «εν παντί καιρώ δεόμενοι ίνα καταξιωθείτε εκφυγείν πάντα τα μέλλοντα γίνεσθαι και σταθείναι έμπροσθεν του υιού του ανθρώπου» (Λουκ. 21,36). «Γρηγορείτε και προσεύχεσθε», λέει επίσης ο Kύριος (Mατθ. 26,41). Kαι ο απόστολος Παύλος συμβουλεύει· «Aδιαλείπτως προσεύχεσθε» (Α΄ Θεσ. 5,17). 

Οδοιπορικό στο πλημυρισμένο εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας Μαύρικα Αγρινίου (φωτογραφίες)

 

Η Αγία Τριάδα Μαύρικα είναι από τα σημαντικότερα αξιοθέατα στη περιοχή του Αγρινίου. Αποφασίσαμε λοιπόν να την επισκεφτούμε.Χωματόδρομος "πατημένος" και αρκετά βατός..Σε κάποια σημεία στενεύει. Υπό καλές καιρικές συνθήκες ένα ΙΧ εννιά θέσεων η ένα μικρό λεωφορείο "βγαίνει"..Δυστυχώς δεν υπάρχει άσφαλτος που θα έλυνε αυτό το πρόβλημα!Ένα απλό ΙΧ πάει άνετα ως εκεί.Για αυτό μη διστάσετε να επιχειρήσετε αυτή τη μικρή βόλτα.( Mε καλό καιρό)Δεν υπάρχει περίπτωση να χαθείτε. Η σήμανση είναι σχετικά καλή. Δύσκολα χάνεις τον προσανατολισμό σου στους "διαπλεκόμενους" αγροτικούς δρόμους.Σε άλλα σημεία βέβαια οι πινακίδες θέλουν λίγη..διόρθωση.

Θεός: η ελπίδα , η παρηγοριά και το στήριγμα του κάθε ανθρώπου, του Αγίου Μαξίμου του Ομολογητού

 

«Η χωρίς πλάνη θεωρία των όντων χρειάζεται ψυχή απαλλαγμένη από τα πάθη.Μια τέτοια ψυχή λέγεται Ιερουσαλήμ, τόσο για την ολοκληρωμένη αρετή της, όσο και για την άυλη γνώση της, η οποία έρχεται όχι με την απουσία των παθών μόνο, αλλά ακόμη και των φαντασιών των αισθητών.

Χωρίς πίστη, ελπίδα και αγάπη, ούτε κανένα κακό καταργείται εντελώς, ούτε κανένα καλό κατορθώνεται. Η πίστη πείθει το νου που πολεμάει να προσφεύγει στο Θεό και του ετοιμάζει όλα τα πνευματικά όπλα για θάρρος και ενίσχυση. Η ελπίδα του γίνεται αψευδής εγγυητής της θείας βοήθειας και του υπόσχεται την κατανίκηση των δαιμονικών δυνάμεων. Η αγάπη τον κάνει δυσκολομετακίνητο, ή μάλλον τελείως ακίνητο από τη στοργή του Θεού κι όταν πολεμείται, προσηλώνοντας στο θείο πόθο όλη του τη φυσική δύναμη.

Κυριακή των Αγίων 318 Θεοφόρων Πατέρων

 

Την περαμένη Κυριακή αγαπητοί εν Χριστω αδελφοί, Κυριακή προ της Πεντηκοστής,  η Αγία μας Εκκλησία προβάλλει ως παράδειγμα προς μίμηση για όλους εμάς τους χριστιανούς, τους 318 θεοφόρους Πατέρες, οι οποίοι συνεκρότησαν την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. και ομολόγησαν την πίστη των Προφητών και Αποστόλων. 

     Πολλά οφείλει η Εκκλησία μας στους Πατέρες γιατί εκείνοι με τη θεολογική θεωρία και την αγία τους ζωή εστερέωσαν μέσα σε εποχή πνευματικών αμφισβητήσεων και αμφιβολιών την πίστη και την πράξη της Εκκλησίας. Καθαρίσθηκαν πρώτα για να καθαρίσουν, έγιναν σοφοί για να κάνουν τους άλλους σοφούς, έγιναν φως για να φωτίζουν, αγιάσθηκαν για να αγιάσουν