Το κήρυγμα που εκφωνήθηκε στον Ιερό Ναό Αγιου Δημητρίου Παραβόλας από τον Εφημέριο του Ναού
Κάθε χρόνο αγαπητοί εν Χριστω αδελφοί, λίγο πριν ανοίξει η ευλογημένη περίοδος του Τριωδίου, στους Ιερούς Ναούς ακούμε μια χαρακτηριστική Ευαγγελική περικοπή και δεν είναι άλλο από το ευαγγελικό ανάγνωσμα του Ζακχαίου. Και ακούσαμε ολοι δια της γραφίδος του Ευαγγελιστού Λουκά, την ιστορία ενός ανθρώπου, όπου η ιστορία αυτή είναι από τις πλέον γνωστές αλλά και από τις πλέον χαρακτηριστικές του τρόπου με τον οποίο ο Χριστός, ως Θεάνθρωπος, αντιμετωπίζει τον άνθρωπο, με γνώμονα την σωτηρία και τη διόρθωσή τουΤι μας είπε ο Ευαγγελιστής Λουκάς δηλαδή? Περνούσε κάποτε από την Ιεριχώ ο Ιησούς , και ένας αρχιτελώνης ένας φοροεισπράκτορας δηλαδή, ποθούσε μεν να δει τον Κύριο που περνούσε, αλλά λόγω του αναστήματος που ήταν μικρός, δεν μπορούσε να τον δει λόγω του πλήθους. Γι αυτό ικανοποίησε τον πόθο του, αφού ανέβηκε σε μια συκομουριά. Και ο Ιησούς αφού είδε την προθυμία του, τον κάλεσε να κατέβει από την συκομουριά και ήλθε και έμεινε στο σπίτι του. Και ο Ζακχαίος αφού άκουσε την διδασκαλία του Σωτήρα, μετάνιωσε που φορολογούσε φτωχούς και ανήμπορους ανθρώπους και θέλοντας να δείξει την ειλικρινή αυτή μετάνοια του, είπε στον Κύριο ότι προσφέρει τα μισά των υπαρχόντων του στους φτωχούς και αν αδίκησε κάποιον τον αποζημιώνει στο τετραπλάσιο. Το γεγονός ότι ο Ζακχαίος ήταν κοντός στο ανάστημα, μας υπενθυμίζει την ανθρώπινη μικρότητα. Την μικρότητα του ανθρώπου και την απεραντοσύνη του Δημιουργού. Εκ φύσεως, επιθυμούμε όλοι μας να δούμε τον Χριστό, όπως ο Ζακχαίος της σημερινής ευαγγελικής περικοπής και οφείλουμε να μιμηθούμε τον αρχιτελώνη, αυτός ο οποίος παρόλο την μικρότητά του ανέβηκε στην συκομουριά να δει τον Χριστό. Έτσι και εμείς οφείλουμε να ανέβουμε και εμείς στην δική μας συκομουριά που δεν είναι τίποτα άλλο από το να υπερνικήσει ο καθένας τα ελαττώματά του, την κάθε δυσκολία της ζωής.
Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε προς τον Θεό, ο οποίος μας έπλασε τέτοιους, ώστε παρόλη την μικρότητα μας, να μπορούμε να ανέβουμε σε Αυτόν και να εξισωνόμαστε με αυτόν!!! Να γινόμαστε δηλαδή κατά χάριν Θεοί. Ο Ιησούς ήλθε να σώσει κάθε ανθρώπινη ψυχή, κάθε χαμένο πρόβατο που κινδύνευε να χαθεί στην αμαρτία. Και ένα τέτοιο χαμένο πρόβατο ήταν ο Ζακχαίος ο οποίος δεν είχε κοινωνία με τον Θεό… αφού θεός του ήταν το χρήμα. Δεν είχε κοινωνία με τους άλλους ανθρώπους… αφού όλοι τον απέφευγαν και τον κοιτούσαν φοβισμένα. Δεν είχε κοινωνία με τον εαυτό του… αφού τον κατέτρωγε το άγχος να βγάλει χρήματα. Ξαφνικά όμως το αντικοινωνικό αυτό άτομο, γίνεται με την παρουσία του Χριστού κοινωνικότατο. Το πάθος των χρημάτων και του χρυσού αντικαταστάθηκε από το πάθος του και τον πόθο του για τον Χριστό.
Αλλά ας παρακολουθήσουμε την πορεία του μέσα από το Ευαγγέλιο μέσα από 5 στάδια.
• Πρώτο στάδιο : λαχτάρα να δει τον Χριστό γεννιέται στην καρδία του Εζήτει ιδείν τον Ιησούν τις εστι.
• Δεύτερο στάδιο η λαχτάρα γίνεται προσπάθεια : Τρέχει και ανεβαίνει στην συκομουριά προκειμένου να τον δει.
• Τρίτο στάδιο : Γίνεται η μεγάλη συνάντηση, η γνωριμία. Ο χριστός τον γνωρίζει και του αναφωνεί Ζακχαίε σπευσας καταβηθι σήμερον γαρ εν τω οίκω σου δει με μείναι
• Τέταρτο στάδιο: Η μεγάλη απόφαση. Μοιράζει όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς. Μένει φτωχός μόλις έγινε αληθινά πλούσιος : Ιδού τα ήμισυ των υπαρχόντων μου δίδωμι τοις πτωχοίς και ει τινός εσυκοφαντισα αποδίδωμι τεραπλούν
• Και πέμπτο και τελευταίο στάδιο : η αληθινή ευτυχία του Ζακχαίου, η αληθινή σωτηρία Σήμερον σωτηρία εγέννετω τω οίκω τούτω.
Πόσο γρήγορα αγαπητοί αδελφοί αποκαταστάθηκε ο Ζακχαίος με την κοινωνία του Θεού? Πόσο γρήγορα άλλαξε? Ο άδικος έγινε ελεήμων, ο πάμπλουτος έγινε πάμφτωχος, ο εγκόσμιος έγινε υπερκόσμιος, ο υλόφρων έγινε θεόφρων, ο φίλος του χρήματος έγινε φίλος του Χριστού. Μαθητής του Κυρίου και αργότερα συνοδός του Αποστόλου Πέτρου, επίσκοπος Καισαρείας και Άγιος της Εκκλησίας μας.
Και πόσοι από εμάς αγαπητοί σήμερα παραμένουμε μόνο στα υλικά στον πλούτο και στις δόξες και τιμές όπως αρχικά έκανε ο Ζακχαίος. Πόσοι από εμάς διαχειριζόμαστε πολλά χρηματικά ποσά και αδιαφορούμε για την φτώχια, την ορφάνια, την δυστυχία και τον πόνο του συνανθρώπου μας.
Και όπως λέγει και ο Αγιος Ιωάννη ο Χρυσόστομος: Όλοι μας έχουμε την χρήση του πλούτου. Δυστυχώς όμως την κυριότητα δεν την έχει κανένας από εμάς. Διότι κατά τον θάνατο μας είτε θέλουμε είτε όχι, γυμνοί και έρημοι απερχόμεθα στην άλλη ζωή
Ας μιμηθούμε αγαπητοί αδελφοί μου και εμείς τον Ζακχαίο με την μετάνοιά του. Ας γίνει η σημερινή ημέρα, ημέρα διορθώσεως των ελαττωμάτων και των αδυναμιών μας. Με την Χάρη του Θεού ας διορθωθούμε ,γιατί μόνο μέσα στην χάρη του Θεού, όλα διορθώνονται και πετυχαίνετε η κοινωνία με τον Θεό. Αρκεί και εμείς να ζούμε καθημερινά με αίσθηση της μικρότητας και της αμαρτωλότητάς μας, και να αφήνουμε την χάρη του Θεού, να εργάζεται για την μεταμόρφωση και την αναγέννηση μας και την κοινωνία με Αυτόν. Αλλά πως μπορεί να επιτύχει κάποιος την κοινωνία με τον Θεό ?
Μετέχοντας στα μυστήρια της Εκκλησίας πρωτίστως στο Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας όπου γινόμαστε όλοι μας σύσσωμοι και σύναιμοι με τον Θεό. Ο Κύριός μας κάθε Κυριακή και κάθε φορά που γίνεται η Θεία Λειτουργία θυσιάζεται πάνω στην Αγία Τράπεζα, σφαγιάζεται και το Αίμα του και το σώμα του περιμένει κάθε άνθρωπο , Μας απλώνει το χέρι του και μας καλεί, αρκεί και μεις να απλώσουμε το δικό μας χέρι. Μετέχοντας στα 7 μυστήρια της Εκκλησίας μας και ζώντας σύμφωνα με τις εντολές και το θέλημα του, σίγουρα θα επιτύχουμε την κοινωνία μαζί του. Αλλά πως θα επιτευχθεί η κοινωνία με τον Θεό αν δεν επιτύχουμε πρώτα και την κοινωνία με τους ανθρώπους; Πως θα δεχθούμε τον Κύριο μας, όταν δίπλα μας βλέπουμε φτωχούς και δυστυχισμένους συνανθρώπους μας και εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να σχολιάζουμε και να κουτσομπολέυουμε;. Όταν τα ορφανά δεν έχουν ούτε καν τα στοιχειώδη για να ζήσουν , όταν οι φτωχοί μαραζώνουν μέσα στην φτώχια τους και οι πονεμένοι μέσα στον πόνο τους. Χρειάζεται και η δική μας βοήθεια αγαπητοί αδελφοί .Ο καθένας ας βοηθήσει και ας ελεήσει τον συνάνθρωπό του με ότι έχει ευχαρίστηση. Και ο Θεός βλέπει την αληθινή ελεημοσύνη η οποία προκύπτει από το υστέρημα και όχι από το περίσσευμα και όπως λέγουν και οι πατέρες της Εκκλησίας μας ο ελεείν πτωχόν…δανείζειν Θεω…Η αληθινή ελεημοσύνη προέρχεται από την αγάπη και η αγάπη είναι το επιστέγασμα του νόμου, το κύριο γνώρισμα του χριστιανού. Γιατί η πίστη μας αποδεικνύεται όχι με εύκολα λόγια, αλλά με έργα αγάπης
Τότε αγαπητοί θα προσεγγίσουμε και εμείς το Χριστό όπως ακριβώς και ο Ζακχαίος και θα μας αναφωνήσει ο Κύριος και σε εμάς Σήμερον σωτηρία εγέννετο εν τω οίκω τούτο. Και ο οίκος τούτος θα είναι η κάθε καρδιά και η κάθε ψυχή κάθε χριστιανού, θα επιτύχουμε την αναγέννησή μας και τον αγιασμό μας ΑΜΗΝ
Πόσο ευγνώμονες πρέπει να είμαστε προς τον Θεό, ο οποίος μας έπλασε τέτοιους, ώστε παρόλη την μικρότητα μας, να μπορούμε να ανέβουμε σε Αυτόν και να εξισωνόμαστε με αυτόν!!! Να γινόμαστε δηλαδή κατά χάριν Θεοί. Ο Ιησούς ήλθε να σώσει κάθε ανθρώπινη ψυχή, κάθε χαμένο πρόβατο που κινδύνευε να χαθεί στην αμαρτία. Και ένα τέτοιο χαμένο πρόβατο ήταν ο Ζακχαίος ο οποίος δεν είχε κοινωνία με τον Θεό… αφού θεός του ήταν το χρήμα. Δεν είχε κοινωνία με τους άλλους ανθρώπους… αφού όλοι τον απέφευγαν και τον κοιτούσαν φοβισμένα. Δεν είχε κοινωνία με τον εαυτό του… αφού τον κατέτρωγε το άγχος να βγάλει χρήματα. Ξαφνικά όμως το αντικοινωνικό αυτό άτομο, γίνεται με την παρουσία του Χριστού κοινωνικότατο. Το πάθος των χρημάτων και του χρυσού αντικαταστάθηκε από το πάθος του και τον πόθο του για τον Χριστό.
Αλλά ας παρακολουθήσουμε την πορεία του μέσα από το Ευαγγέλιο μέσα από 5 στάδια.
• Πρώτο στάδιο : λαχτάρα να δει τον Χριστό γεννιέται στην καρδία του Εζήτει ιδείν τον Ιησούν τις εστι.
• Δεύτερο στάδιο η λαχτάρα γίνεται προσπάθεια : Τρέχει και ανεβαίνει στην συκομουριά προκειμένου να τον δει.
• Τρίτο στάδιο : Γίνεται η μεγάλη συνάντηση, η γνωριμία. Ο χριστός τον γνωρίζει και του αναφωνεί Ζακχαίε σπευσας καταβηθι σήμερον γαρ εν τω οίκω σου δει με μείναι
• Τέταρτο στάδιο: Η μεγάλη απόφαση. Μοιράζει όλα του τα υπάρχοντα στους φτωχούς. Μένει φτωχός μόλις έγινε αληθινά πλούσιος : Ιδού τα ήμισυ των υπαρχόντων μου δίδωμι τοις πτωχοίς και ει τινός εσυκοφαντισα αποδίδωμι τεραπλούν
• Και πέμπτο και τελευταίο στάδιο : η αληθινή ευτυχία του Ζακχαίου, η αληθινή σωτηρία Σήμερον σωτηρία εγέννετω τω οίκω τούτω.
Πόσο γρήγορα αγαπητοί αδελφοί αποκαταστάθηκε ο Ζακχαίος με την κοινωνία του Θεού? Πόσο γρήγορα άλλαξε? Ο άδικος έγινε ελεήμων, ο πάμπλουτος έγινε πάμφτωχος, ο εγκόσμιος έγινε υπερκόσμιος, ο υλόφρων έγινε θεόφρων, ο φίλος του χρήματος έγινε φίλος του Χριστού. Μαθητής του Κυρίου και αργότερα συνοδός του Αποστόλου Πέτρου, επίσκοπος Καισαρείας και Άγιος της Εκκλησίας μας.
Και πόσοι από εμάς αγαπητοί σήμερα παραμένουμε μόνο στα υλικά στον πλούτο και στις δόξες και τιμές όπως αρχικά έκανε ο Ζακχαίος. Πόσοι από εμάς διαχειριζόμαστε πολλά χρηματικά ποσά και αδιαφορούμε για την φτώχια, την ορφάνια, την δυστυχία και τον πόνο του συνανθρώπου μας.
Και όπως λέγει και ο Αγιος Ιωάννη ο Χρυσόστομος: Όλοι μας έχουμε την χρήση του πλούτου. Δυστυχώς όμως την κυριότητα δεν την έχει κανένας από εμάς. Διότι κατά τον θάνατο μας είτε θέλουμε είτε όχι, γυμνοί και έρημοι απερχόμεθα στην άλλη ζωή
Ας μιμηθούμε αγαπητοί αδελφοί μου και εμείς τον Ζακχαίο με την μετάνοιά του. Ας γίνει η σημερινή ημέρα, ημέρα διορθώσεως των ελαττωμάτων και των αδυναμιών μας. Με την Χάρη του Θεού ας διορθωθούμε ,γιατί μόνο μέσα στην χάρη του Θεού, όλα διορθώνονται και πετυχαίνετε η κοινωνία με τον Θεό. Αρκεί και εμείς να ζούμε καθημερινά με αίσθηση της μικρότητας και της αμαρτωλότητάς μας, και να αφήνουμε την χάρη του Θεού, να εργάζεται για την μεταμόρφωση και την αναγέννηση μας και την κοινωνία με Αυτόν. Αλλά πως μπορεί να επιτύχει κάποιος την κοινωνία με τον Θεό ?
Μετέχοντας στα μυστήρια της Εκκλησίας πρωτίστως στο Μυστήριο της Θείας Λειτουργίας όπου γινόμαστε όλοι μας σύσσωμοι και σύναιμοι με τον Θεό. Ο Κύριός μας κάθε Κυριακή και κάθε φορά που γίνεται η Θεία Λειτουργία θυσιάζεται πάνω στην Αγία Τράπεζα, σφαγιάζεται και το Αίμα του και το σώμα του περιμένει κάθε άνθρωπο , Μας απλώνει το χέρι του και μας καλεί, αρκεί και μεις να απλώσουμε το δικό μας χέρι. Μετέχοντας στα 7 μυστήρια της Εκκλησίας μας και ζώντας σύμφωνα με τις εντολές και το θέλημα του, σίγουρα θα επιτύχουμε την κοινωνία μαζί του. Αλλά πως θα επιτευχθεί η κοινωνία με τον Θεό αν δεν επιτύχουμε πρώτα και την κοινωνία με τους ανθρώπους; Πως θα δεχθούμε τον Κύριο μας, όταν δίπλα μας βλέπουμε φτωχούς και δυστυχισμένους συνανθρώπους μας και εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να σχολιάζουμε και να κουτσομπολέυουμε;. Όταν τα ορφανά δεν έχουν ούτε καν τα στοιχειώδη για να ζήσουν , όταν οι φτωχοί μαραζώνουν μέσα στην φτώχια τους και οι πονεμένοι μέσα στον πόνο τους. Χρειάζεται και η δική μας βοήθεια αγαπητοί αδελφοί .Ο καθένας ας βοηθήσει και ας ελεήσει τον συνάνθρωπό του με ότι έχει ευχαρίστηση. Και ο Θεός βλέπει την αληθινή ελεημοσύνη η οποία προκύπτει από το υστέρημα και όχι από το περίσσευμα και όπως λέγουν και οι πατέρες της Εκκλησίας μας ο ελεείν πτωχόν…δανείζειν Θεω…Η αληθινή ελεημοσύνη προέρχεται από την αγάπη και η αγάπη είναι το επιστέγασμα του νόμου, το κύριο γνώρισμα του χριστιανού. Γιατί η πίστη μας αποδεικνύεται όχι με εύκολα λόγια, αλλά με έργα αγάπης
Τότε αγαπητοί θα προσεγγίσουμε και εμείς το Χριστό όπως ακριβώς και ο Ζακχαίος και θα μας αναφωνήσει ο Κύριος και σε εμάς Σήμερον σωτηρία εγέννετο εν τω οίκω τούτο. Και ο οίκος τούτος θα είναι η κάθε καρδιά και η κάθε ψυχή κάθε χριστιανού, θα επιτύχουμε την αναγέννησή μας και τον αγιασμό μας ΑΜΗΝ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου