Βίος του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Εφραίμ του θαυματουργού

 

Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ γεννήθηκε στά Τρίκαλα τῆς Θεσσαλίας τό ἔτος 1384 στίς 14 Σεπτεμβρίου, ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ μέ τό κοσμικόν ὄνομα Κωνσταντῖνος Μόρφης. Σέ ἡλικία 14 ἐτῶν, τό 1398, ἐγκατέλειψε μητέρα-χήραν καί (7) ἑπτά ἀδέλφια, ὕστερα ἀπό προτροπήν τῆς εὐσεβοῦς αὐτοῦ μητρός, προφανῶ ς διά νά ἀποφύγει τήν βιαίαν στρατολογίαν-«παιδομάζωμα», γιά τήν ἐπάνδρωσιν τῶν γενιτσαρικῶν σωμάτων, καί προσῆλθε διά νά μονάσει εἰς τήν Ι. Μονήν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, τήν ἀκμάζουσαν τότε ἐπί τοῦ Ὅρους τῶν Ἀμώμων της Ἀττικῆς. Ἀσκήτεψε καί μόνασε στήν Ἱερά Μονή ἐπί 28 χρόνια.Κατά τό ἔτος 1424 οἱ Τοῦρκοι εἰσέβαλαν βιαίως εἰς τήν Ι.Μ. τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ἐπί τοῦ Ὅρους τῶν Ἀμώμων καί ἐσφαγίασαν ἀγρίως τούς Πατέρας τῆς Μονῆς.

Ὁ Ἅγιος ἀπουσίαζεν εἰς τήν σπηλιάν τοῦ ἐπί τοῦ Ὅρους καί ἐπιστρέψας, ὅταν εἶδε τά σώματα τῶν Πατέρων ἐσφαγμένα ἐδῶ καί ἐκεῖ ἐθρήνησεν γοερῶς. Τόν ἑπόμενον χρόνον τήν 14ην Σεπτεμβρίου 1425, ἑορτήν πάλιν Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἐπανῆλθον οἱ βάρβαροι Ὀθω μανοί καί εὑρόντες τόν Ἅγιον τόν συνέλαβαν καί τόν ἐβασάνιζαν ἐπί 8 ½ μήνας, μετά μεγάλης μανίας καί βαρβαρότητος. Τέλος, τόν ἐκρέμασαν ἀνάποδα σέ παλαιόν δένδρον μουριᾶς ἐντός του περιβόλου τῆς Μονῆς, ἀφοῦ διαπέρασαν στόν ὀμφαλόν τοῦ χονδρόν παλαιόν ξύλον ἀναμμένον καί ἀφοῦ τόν ἐκάρφωσαν μέ μεγάλα σουβλερά γύφτικα καρφιά. Ὁ Ἅγιος Ἐφραίμ ἐτελείωσε μαρτυρικῶς τήν ζωήν του ἀπό τούς Τούρκους τήν 5ην Μαΐου τοῦ σωτηρίου ἔτους 1426, σέ ἡλικία 42 ἐτῶν.Τό 1950 ἡ μακαριστή Γερόντισσα Μακαρία πλαισιώθηκε ἀπό τίς πρῶτες προσελθοῦσες μοναχές καί ἀναστήσασα τήν παλαίφατη Πατριαρχική Σταυροπηγιακή Μονή, μέσα ἀπό πολύχρονους ἀγῶνες, κόπους καί στερήσεις, «τήν ἀνέδειξε σέ μεγάλο προσκυνηματικό κέντρο τῆς Παγκόσμιας Ὀρθοδοξίας, χάρη στή δύναμη τοῦ Θαυματουργοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ», ὅπως ὁμολογοῦν σύγχρονα μεγάλα πνευματικά ἀναστήματα.

Σέ αὐτήν τήν «σύγχρονη κολυμπήθρα τοῦ Σ ιλωάμ», ἡ «Μητέρα Μακαρία», «ἡ Μάνα τῶν πονεμένων», ὅπως τήν ἀπεκαλοῦν οἱ ἴδιοι οἱ πιστοί, διότι ἔτσι τήν αἰσθάνονταν, σ’ ὅλο τόν ἐπίγειο βίο της, παρά τά ἀλεπάλληλα ἐμφράγματα πού εἶχεν ὑποστεῖ, τόν σακχαρώδη διαβήτη πού τήν ἐταλαιπ ώρει, καί τό θραῦσμα βλήματος, πού ἔφερε στήν κοιλιακή χώρα ἀπό τά χρόνια της Κατοχῆς, περιχαρής διηκόνει πάντα πιστόν πρ οσερχόμενον καί ἑξαιτούντα τήν Ἁγίαν προσευχήν της. Σχεδόν νυχθημερόν προσηύχετο καί ἐνουθέτει πνευματικά ὀρφανά, χήρας, διαζευγμένους, νέους καί ἀσθενεῖς, ἐπιστήμονας καί βιοπαλαιστᾶς, μοναχούς καί μοναχᾶς. Πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι τῆς ἐζητοῦν νά εὐλογήσει τίς διατριβές τους, ἐκπαιδευτικοί τό ἔργο τους καί τίς οἰκογένειές τους.

Ἡ βαθύτατη πίστη της, ἡ εὐγένεια καί τό πράον του χαρακτῆρος της, ἡ διακριτικότητα, ἡ ἀνεξικακία, ἡ συγχωρητικότητα, ἡ «χωρίς ὅρια φιλανθρωπία» τῆς σημάδεψαν καθοριστικά τήν Ἁγία της Μορφή.

Ὁ μεγάλος Φώτης Κόντογλου γράφει τό Μάη τοῦ 1964 στόν «Ἑσπερινό» του γιά τό ἀγαπημένο μοναστηράκι τῆς Παναγιᾶς τῆς Ξυλοκέριζας «Ἁγιασμένος εἶναι ὅλος ἐκεῖνος ὁ τόπος…βγαίνει νά μᾶς καλωσορίσει ἡ ἡγουμένη Μακαρία, μορφή ὁσία… Τό σεμνό πρόσωπό της ἀκτινοβολά μέσα στό μαῦρο ράσο. Ἀληθινή καί ἄξια νύμφη τοῦ Χριστοῦ, λάμπει ἀπό τή χαράν πού χαρίζει ὁ Κύριος σέ κείνους πού τόν ἀγαπήσανε περισσότερο ἀπό γονεῖς καί ἀδελφούς… Ἡ πίστη καί ἡ προσευχή τῆς ἔκανε ν’ ἀνθίσει ἡ ξερή ἔρημο σάν κρίνο. Νεώτατη κι ὁλομόνα χη ἦρθε πρίν ἀπό χρόνια σέ τοῦτο τό ἔρημο καί ἄγριο μέρος καί κάθησε μέσα στά ἐρείπια πού φωλιάζανε τά τσακάλια. Ἐπί μῆνες δέν  ἔβλεπε ἄνθρωπο…

Ἡ γλυκειά κι ἥσυχη Μακαρία τράβηξε κοντά τῆς κάμποσες νέες μοναχές πού ἀφοσιωθήκανε σ’ αὐτή. Κι ὄχι μονάχα αὐτό, ἀλλά μέσα στή φτωχή φωλιά τούς βρήκανε καταφύγιο καί ἄλλα πουλάκια τοῦ Θεοῦ, 15 ὀρφανά, ἀπό ἑνός ἕως 18 χρονῶν. Ὤ πλούσια φτώχεια, πού ντροπιάζεις τόν φτωχό πλοῦτο, πού ἔχουνε οἱ πλούσιοι!....»

Πράγματι, χωρίς οἰκονομικούς πόρους συνετήρει μέχρι τό 1980 ὀρφανοτροφεῖο μέ 70 περίπου παιδιά σχολικῆς ἡλικίας, στά ὁποῖα παρεῖχε στέγη, τροφή, ἐνδυμασία καί παιδεία στοιχειώδους βαθμίδος, ὅσα δέ προκοπταν στά γράμματα, τά ἔφτασε μέχρι τῶν Ἀνωτάτων ἐκπαιδευτικῶν Ἱδρυμάτων καί σήμερα ὁμολογοῦν ὅτι τά «ἐχόρταινεν ἐκ τοῦ μηδενός».

Ἄν καί δέν εἶχε Πανεπιστημιακή μόρφωση, π ροέβη σέ ἔκδοση Πατρικῶν κειμένων, «Λόγοι ἀσκητικοί του Μεγάλου Βασιλείου» καί σέ σύνταξη Παρακλητικοῦ Κανόνο ς καί Ἀκολουθίας Χαιρετισμῶν πρός τόν Ἅγιόν της Ἐφραίμ, τόν ὁποῖον ὑπεραγαπᾶ. Τά θαύματα δέ τοῦ ὁποίου κατέγραφε καί ἐξέδωσε σταδιακά σέ (10) δέκα τόμους – σήμερα ἔχουν φτάσει τούς (16) δεκαέξι – πρός στήριξιν καί ἐνδυνάμωσιν τῶν πιστῶν.Σήμερα ἡ Ι.Μ. Εὐαγγελισμοῦ εἶναι γνωστή ἀνά τό Πανελλήνιον ὡς Ι.Μ. Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί Ἁγίου Ἐφραίμ.Ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ τιμᾶται στίς 3 Ἰανουαρίου, ἑορτή τῆς εὑρέσεως τῶν Ἱερῶν λειψάνων Τοῦ ὑπό τῆς Μακαριστῆς Μητρός Μακαρίας καί στίς 5  Μαΐου, ἑο ρτή τοῦ τέλους τοῦ Μαρτυρίου Του.Ὁ Κύριος της Δόξης ἐπέτρεψε σέ βαθύτατο γῆρας στή Γερόντισσα Μακαρία νά σηκώσει μεγάλο σταυρό. Τόν σήκωσε μέ καρτερία καί σιωπή. Ἀντιμετώπισε τήν δοκιμασία μέ ὑπομονή, ὡς εὐλογία τοῦ Θεοῦ. Ἡ τελευτή τῆς ὑπῆρξεν ἀπολύτως ἤρεμη καί ὀσιακή, ἄλλωστε τήν εἶχε προείπει πρό 20ετιας κ αί πλέον.

Ἡ Ἁγία ψυχή της, ἀσφαλῶς χειραγωγημένη ἀπό τόν Ἅγιόν της Μεγαλομάρτυρα Ἐφραίμ ἀφοῦ μετέλαβε τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων ἐπέταξε στούς Οὐρανούς, ὅπου καί ἀνῆκε. Ἦταν Παρασκευή, ἑορτή τοῦ Ἁγίου Γεωργίου τοῦ Τροπαιοπόρου 23-4-1999.Σήμερα, τό πολυβασανισμένο Ὅσιο Σῶμα τῆς εὑρίσκεται  στόν ἀπόμερο Τάφο πού πρό ἐτῶν ἡ ἴδια εἶχε σκάψει εἰς τόν προαύλειο χῶρο τῆς Μονῆς τῆς ὁποίας ὑπῆρξε χάριτι Θεοῦ Κτιτόρισσα καί Καθηγουμένη ἐπί ἥμισυ αἰώνα, «γιά νά ἀφουγκρᾶται τίς ψαλμωδίες καί νά θεᾶται τά ἔνδοξα καί ἐξαίσια πού ὁ Ἅγιο ς ἐπιτελεῖ στούς μετά πίστεως προσερχομένους στήν Ἱερά Μονή Του».